Autor: Joanna Chimiak-Opoka

Obecnie w Tyrolu 120 grup dzieci i młodzieży uczy się 19 języków ojczystych, łącznie ponad 2200 uczniów. W tym roku szkolnym nauczane są następujące języki ojczyste (języki oznaczone * są również obecne w szkołach średnich II stopnia): Albański, Arabski*, Bośniacki / Chorwacki / Serbski (BKS)*, Bułgarski*, Chiński*, Francuski, Hindi, Hiszpański*, Kurmandżi, Perski (Dari / Farsi)*, Polski, Portugalski, Rumuński, Rosyjski*, Somalijski, Turecki, Ukraiński, Węgierski*, Włoski*. Z dumą należy podkreślić, że to dzięki staraniom Agnieszki wspieranej przez MOWĘ, język polski już od 7 lat należy do tej grupy.

W piątek, 21-go lutego 2025 roku, Bildungsdirektion Tirol, w ramach świętowanie 25-go międzynarodowego dnia języków ojczystych, zorganizowało kameralne spotkanie uczniów, nauczycieli oraz osób zaangażowanych w projekt nauczania języków ojczystych.

W ramach prezentacji języka polskiego wystąpiła Agnieszka wraz z Natalią, która przez wiele lat uczyła się języka polskiego, początkowo na zajęciach prowadzonych wolontarystycznie przez mamę, a później już w ramach lekcji języka polskiego. W duecie przeczytały wiersz Juliana Tuwima „Pan Hilary” / „Die Brille” .

To było bardzo piękne, wzruszające i zarazem ubogacające przeżycie, znaleźć się w tak wielonarodowościowym towarzystwie i móc reprezentować język polski. Jestem bardzo wdzięczna Bildungsdirektion, że dano mi ten zaszczyt w zastępstwie nauczycielki języka polskiego, która z przyczyn losowych musiała zrezygnować w przeddzień uroczystości.

Obchodzony co roku dzień języków ojczystych jest nie tylko okazją do zebrania pod jednym dachem kilkunastu reprezentacji społeczności językowych mieszkających w Tyrolu, ale również przestrzeń do pochwalenia się swoim językiem ojczystym. Było to niezwykle wzruszające, widząc z jaką dumą i emocjami uczniowie przedstawiali swoje programy i pokazywali innym kulturę kraju swoich rodziców. Dosłownie wyrazili to starsi uczniowie, którzy uczestniczyli w debacie prowadzonej przez Herberta Gimpl podkreślając, że nie dla wszystkich była to łatwa droga, ale teraz są bardzo dumni ze swojej dwu-/wielojęzyczności. W tym miejscu chcę podkreślić, że dwu- /wielojęzyczność nie jest dana dzieciom tak po prostu, jak niebieskie oczy, czy brązowe włosy. Jest to wieloletni proces i wysiłek, nie tylko samych uczniów, nauczycieli ale również i to w dużej mierze samych rodziców. Ich czas, wytrwałość i konsekwencja to duże składowe całego sukcesu.

Było pięknie, kolorowo, bardzo smacznie, uniosło się wiele emocji i wzruszeń, i pomimo tak dużej różnorodności na sali, czuliśmy się jak jedna rodzina. Po naszym występie podeszła do nas uczennica języka francuskiego „Liska” i dumnie wyrecytowała kilka zdań po polsku. Nauczyła ją ich jej mama, która urodziła się w Polsce i w wieku dziecięcym wyemigrowała do Francji. Sama Liska nie mówi po polski, ale jest bardzo ciekawa tego języka i z dużym sentymentem opowiadała, że zdrobnienie jej imienia znaczy „mały lisek” po polsku. Jej to pięknie przesłanie tego święta, bądźmy otwarci i ciekawi świata, nie bójmy się tego co inne i nieznane, rozmawiajmy ze sobą, bo łączy nas miłość do języka. – Agnieszka